هدف از این پژوهش پهنه بندی ایران برحسب درجه ساعت های نیاز گرمایش و سرمایش در دهه های آینده است. به منظور واکاوی اثرگرمایش جهانی بر درجه ساعت های گرمایش وسرمایش ایران نیاز به داده های دمای ساعتی شبیه سازی شده است. داده های اولیه ازپایگاه EH5OM واقع در سایت مرکز فیزیک نظری عبدالسلام (ایتالیا) استخراج شد. اینداده هاازتاریخ2015تا2050وتحتسناریو A1 B هیأتبین المللیتغیراقلیم[1] اجراشدند. جهت ریزمقیاس نمایی از نسخه چهارم مدل RegCM4 استفاده شده است. داده های ساعتی دمای هوا (برای هر 3 ساعت) ریزکردانی شده با ابعاد 27/0×27/0 درجه طول و عرض جغرافیایی است که حدوداً نقاطی با ابعاد 30×30 کیلومتر مساحت ایران را در بازه زمانی36 ساله (2050-2015) پوشش می دهند. درجه ساعت گرمایش و سرمایش با آستانه های دمای 3/18 و 9/23 درجه سانتی گراد برای تمامی ساعت ها محاسبه و سپس جمع میانگین ماهانه درجه ساعت ها بر ماتریسی به ابعاد 2140×96 به دست آمد که سطرها مربوط به میانگین درجه ساعت هر یک از ساعت های هشت گانه طی دوره مورد مطالعه و ستون ها یاخته هاست. در نهایت جمع میانگین درجه ساعت گرمایش و سرمایش هر ماه ایران محاسبه و نقشه های آن ترسیم شد. نتایج نشان داد که در دهه های آینده بیشترین درجه ساعت های نیاز گرمایش مربوط به ماه ژانویه و فوریه در بخش های کوهستانی شمال غرب و زاگرس مرکزی به میزان 6000-5000 درجه ساعت است. از نظر نیاز سرمایش در ماه های ژوئن، ژولای و اوت بخش های کوهستانی شمال غرب و بلندی های کشور کمترین درجه ساعت سرمایش 500-0 و سواحل جنوبی به ویژه جلگه خوزستان بیشترین درجه ساعت سرمایش را دار است. ایران برحسب درجه ساعت گرمایش و سرمایش به پنج پهنه اقلیمی کوهستانی، کوهپایه های داخلی، چاله ها، کوهپایه های بیرونی و سواحل خزر و در نهایت سواحل و جلگه های جنوبی قابل تقسیم است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مساله تغییر اقلیم، یکی از موضوعات داغ می باشد که در دهه های اخیر مورد توجه رسانه ها و محققان بوده است. تغییر اقلیم به آهستگی در همه جهان در حال گسترش و بر پارامترهای مرتبط اثرگذار می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات گرمایش جهانی بر حداقل دمای ایران انجام شده است. داده های مورد استفاده در این تحقیق، حداقل دمای روزانه مربوط به 47 ایستگاه سینوپتیک در دوره 1961-1990 می باشد. جهت بررسی اثر گرمایش جهانی، با استفاده از مدل SDSM خروجی مدل HADCM3 برای دوره 2015-2045 تحت دو سناریوی A2 و B2 ریزمقیاس نمایی شده است. نتایج این تحقیق نشان داد، با توجه به ارتباط بین متغیرهای پیش بینی شونده و پیش بینی کننده، مدل ایجاد شده بین ابن متغبرها به طور نسبی قادر به تولید داده های اقلیمی برای دوره آینده می باشد. مقدار همبستگی (r) بین داده های مشاهداتی و داده های تولید شده در دوره 1976- 1990 در حدود 0.95 می باشد. همچنین نتایح آزمون واریانس و میانگین نشانگر تشابه نسبی داده های تولید شده و مشاهداتی است. در نهایت خروجی مدل بیانگر افزایش حداقل دمای ایران طی دوره 2015-2045 در ایران است که میزان افزایش دما نسبت به دوره مشاهداتی طبق سناریوی A2 و B2 به ترتیب حدود 0.8 و 0.5 می باشد. از نظر ایستگاهی نیز تغییرات دما دارای تفاوت می باشد.

این مطالعه با هدف بررسی اثر گرمایش جهانی بر رفتار پرفشار جنب حاره به انجام رسید. بدین منظور، از داده های حداکثر دمای روزانه 49 ایستگاه سینوپتیک طی 1977 تا 2016 استفاده شد؛ با توجه به روند دماهای بالای صدک 95، سال 1996 مرز بین دو دوره قبل و بعد از تشدید گرمایش انتخاب شد. نتایج حاصل از تحلیل ها نشان داد در دوره اول مقدار دما به 39. 5 درجه رسیده است؛ درحالی که در دوره دوم این مقدار به 40. 5 درجه رسیده است و فراوانی دماهای آستانه در دوره اول بسیار کمتر از دوره دوم بوده است. به عبارت دیگر، رفتار گرمایش جهانی ثابت شد و فراوانی دماهای بالای 40. 5 درجه در بیشتر ایستگاه ها فراگیر و به حالت عادی و نرمال درآمد. نتایج تحلیل سینوپتیک نشان داد میانگین بلندمدت ارتفاع هسته پرفشار جنب حاره طی دوره اول نسبت به دوره دوم افزایشی ده متری داشته است؛ اما میانگین بلندمدت اختلاف ارتفاع هسته پرفشار جنب حاره در دوره دوم، نسبت به دوره اول، در ماه جولای، در طول 52. 5 درجه شرقی به بیش از 100 متر رسیده است. همچنین، نتایج حاصل از رابطه متقابل دما و ارتفاع جو نشان داد که دلیل افزایش ارتفاع هسته پرفشار جنب حاره افزایش دما در لایه های پایین اتمسفر است.

تغییرپذیری زمانی و مکانی شدت پرفشار سیبری (SHI)، در دوره تشدیدگرمایش جهانی موضوع پژوهش پیش رو می باشد. در این راستا، از داده های ماهانهSLP (1 NCEP/NCAR Reanalysis) جهت استخراج شاخص SHI به عنوان بیشترین مقدار فشار در قلمرو مکانی آناستفاده شده است. با تحلیلداده های آنومالی دمای سطح زمین (مرکز ملی داده های اقلیمی)، دو دوره متمایز قبل از سال 1973 و بعد از این سال تشخیص داده شد.در نهایت معنادار بودن تغییرات زمانی و مکانی SHI طی دو دوره مورد مطالعه، با آزمون های مقایسه ای مورد بحث و نتیجه گیری قرار گرفتند.با استخراج SHI و موقعیت مکانی مراکز آن در ماه های دسامبر، ژانویه و فوریه، مشخص شد که در دوره بعد از سال 1973 (تشدیدگرمایش جهانی)، SHI تضعیف شده و دامنه تغییرات سالانه آن نسبت به دوره قبل، کاهش محسوسی داشته است که بیشتر تحت تاثیر کاهش مقادیر حداکثر SHI بوده است.همچنین مشخص شد که در این دوره، مراکز SHI به سمت oN 50 و E 90o جابجا شده اند افزون بر آن، هم فشار 1020.5 و هم فشار 1034 هکتوپاسکال به سمت غرب انتقال یافته اند، کاهش مساحت قابل ملاحظه ای در هم فشار 1034 هکتوپاسکال طی دوره تشدید گرمایش جهانی مشاهده شده است که با توجه به کاهش مقادیر حداکثر SHI قابل توجیه است.

مطالعه حاضر با هدف بررسی پیامدهای گرمایش جهانی و اثرات آن بر مناطق گردشگری سواحل جنوبی دریای مازندران صورت گرفت. در این مطالعه توصیفی-تحلیلی که روی هشت مرکز سینوپتیک استان های گیلان، مازندران و گلستان صورت گرفت، به کمک شاخص اقلیم گردشگری TCI و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه وضعیت موجود گردشگری استان ها به صورت ماهانه، فصلی و سالانه موردبررسی قرار گرفت. به کمک رگرسیون خطی چندگانه و بر اساس اطلاعات موجود، این شاخص تا سال 2100 میلادی پیش بینی و با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه با اندازه گیری مکرر روند تغییرات این شاخص بررسی شد. کلیه آزمون ها در نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام گرفت. بین شهرهای استان گیلان، مازندران و گلستان اختلاف معنی داری ازنظر شاخص TCI وجود داشت...

هدف از این پژوهش ارزیابی یخبندان های کشور تحت اثر گرمایش جهانی طی دهه های آتی می باشد . جهت این امر نخست داده های دمای حداقل هوا در دو بازه زمانی 2026-2015 و 2050-2039 از پایگاه داده EH5OM واقع در موسسه ماکس پلانک آلمان تحت سناریو A1B استخراج شد. سپس با استفاده از مدل دینامیکی اقلیم منطقه ای دمای حداقل در دو بازه زمانی مذکور در ابعاد 0.27×0.27 درجه طول و عرض جغرافیایی که حدودا نقاطی با ابعاد 30×30 کیلومتر مساحت ایران را پوشش می دهند ریزمقیاس گردید. هر بازه زمانی 12 سال با ابعاد یاخته ای (4380×2140) است که سطرها بیانگر زمان (روز) و ستون ها بیانگر مکان (یاخته) می باشند.سپس از طریق کد نویسی در نرم افزار MATLAB روزهای با دمای زیر صفر درجه سانتی گراد استخراج و ضمن پهنه بندی روزهای یخبندان کشور در ماه های سرد سال ،روند و شیب روند این فرا سنج توسط آزمون های من کندال و شیب سنس محاسبه و نقشه های آن در نرم افزار سور فر ترسیم گردید. نتایج نشان داد که اکثر ماه های سرد سال در بازه زمانی 2050-2039 از روزهای یخبندان بیشتری نسبت به بازه زمانی 2026-2015 برخوردار می باشند. بیشترین روزهای یخبندان کشور در ماه فوریه و در نوار کوهستانی زاگرس،آذربایجان و بلندی های البرز و خراسان با 300 روز نمایان است. بیشترین وسعت مکانی روند منفی روزهای یخبندان کشور نیز در ماه فوریه و در 16 درصد وسعت کشور عمدتا در نوار کوهستانی مشاهده می شود که شیب روند مناطق دارای روند منفی به میزان 2- روز و مناطق دارای روند مثبت به میزان 2 روز در سال است.